Stary Rynek w Poznaniu (bo rynki są w tym mieście dwa) trudno jest jednoznacznie ocenić. Gdy weszłam na niego od strony ulicy Wielkiej i ujrzałam wspaniały budynek poznańskiego ratusza i ciągnący się nieopodal sznur kolorowych kamieniczek (tzw. domków budniczych), trudno było się nie zachwycić. Pomyślałam, że jest pięknie. Chwilę później, gdy za kamieniczkami znalazłam okropny socrealistyczny budynek z Wielkopolskim Muzeum Wojskowy, mój zachwyt zmienił się w niedowierzanie. Dziwi, że nikt jeszcze tego paskudztwa nie postanowił zburzyć. W każdym razie, przy zwiedzaniu poznańskiego rynku trzeba mieć oczy zamknięte na brzydotę i szeroko otwarte na wszystko inne, a jest tego dużo.
Po pierwsze, poznański ratusz. To olśniewający renesansowy budynek z kilkoma piętrami loggii, wart osobnego opisu, który zamieściłam na stronie:
http://www.dreamer.pl/page/138.
Wspomniane już domki budnicze mają wesołe kolorowe fasadach i podcienia. Zbudowano je w XVI w., a nazwa pochodzi od Bractwa Budników, które w jednym z domków miało swoją siedzibę. Budnicy zajmowali się niegdyś wyrębem drzew i pozyskiwaniem surowców z lasów (np. węgiel drzewny).
Przy rynku znaleźć można niezliczone piękne kamienice. Moją uwagę przykuła np. kamienica pod numerem 79 ze sgrafitto z symbolami nauki i podobiznami Marii Curie-Skłodowskiej, Stanisława Staszica i braci Śniadeckich. Niektóre wyróżniają się pięknymi portalami, jak wejście do Muzeum Instrumentów Muzycznych. Wspaniałym budynkiem jest pałac Górków, w którym swoją siedzibę ma Muzeum Archeologiczne. Poza tym na Rynku usytuowane są fontanny i pomniki, m.in. słynna rzeźba Bamberki czyli osadniczki przybyłej na tereny Wielkopolski z okolic Bambergu w Bawarii.
Spacerując po Rynku warto zwrócić też uwagę na klasycystyczny budynek zwany Odwach. Zbudowany został w XVIII w. i pełnił rolę wartowni straży miejskiej.
