Lukka różni się nieco od innych miast toskańskich. Po pierwsze, nie ma w niej tłumów turystów, ale nie jest też miastem wymarłym. Turystów jest w sam raz, dzięki czemu zwiedzanie Lukki to prawdziwa przyjemność.
Po drugie, po wejściu na Piazza Napoleone można odnieść wrażenie, że znaleźliśmy się we Francji raczej, a nie we włoskim miasteczku. Rozległy dziewiętnastowieczny plac otaczają szpalery drzew i wysokie kamienice, a pośrodku znajduje się pomnik Marii Luizy de Burbon. Plac ten jest pozostałością po okupacji francuskiej, którą rozpoczął najazd Napoleona w 1799 r. Opuszczając Piazza Napoleone odnajdziemy jednak szybko charakterystyczną toskańską atmosferę wąskich uliczek ustrojonych kwiatami i pięknych średniowiecznych zabytków.
Na terenie Lukki warto zobaczyć piękne dwa kościoły – katedrę św. Marcina i kościół San Michele al Foro. Obydwa budynki łączy nieco podobna biała marmurowa fasada z kilkoma rzędami misternie zdobionych galerii. Pomiędzy rzędami kolumienek na fasadzie katedry umieszczono konny posąg św. Marcina oddającego swą szatę biedakowi. Z kolei atrakcją wnętrza katedry jest Volto Santo – ponoć jedyny prawdziwy posąg przedstawiający oblicze Chrystusa. Z Volto Santo wiąże się bardzo ciekawy zwyczaj –
La Luminaria. Co
roku, w nocy z 13 na 14 września, odbywa się nocna procesja mieszkańców w historycznych strojach, którzy ze świecami w rękach wędrują ulicami miasta z kościoła San Frediano do katedry w celu złożenia hołdu pod posągiem Volto Santo.
Z często powtarzanych ciekawostek warto wspomnieć, że Lukka to rodzinne miasto słynnego twórcy operowego, Giacomo Pucciniego. Na ulicach miasta znaleźć można też pomnik upamiętniający innego muzyka pochodzącego z Lukki - Luigiego Boccheriniego, autora słynnego menueta.
