Nazwa Oxford (polski Oksford) każdemu kojarzy się nieodłącznie z uniwersytetem, zresztą jednym z najstarszych w Europie, gdyż założonym przed 1167 rokiem. W pewien upalny letni dzień przy okazji pobytu w nieodległym Salisbury wybrałam się na wycieczkę, by zobaczyć na własne oczy słynną na cały świat uczelnię.
Niewielkie miasto (ok. 150 tys. mieszkańców) urzekło mnie od pierwszej chwili. Wspaniałe kamienne budynki tonęły w zieleni angielskich naturalistycznych ogrodów. Mój zachwyt tylko rósł, gdy zaczęłam zwiedzać olśniewające wnętrza, będące mieszanką różnych stylów, w tym angielskiego gotyku, renesansu i baroku. Przy odrobinie wyobraźni łatwo tu przenieść się do jakiejś baśniowej czy średniowiecznej historii. Nic więc dziwnego, że J.R.R. Tolkien czy C.S. Lewis, którzy na uniwersytecie oksfordzkim spędzili wiele lat, tworzyli potem dzieła na miarę „Władcy pierścieni” czy „Opowieści z Narni”.
W skład uniwersytetu oksfordzkiego wchodzą zabudowania niemal 40 kolegiów, a wiele z nich to prawdziwe perełki architektoniczne. Najbardziej oczarował mnie Christ Church College z przepiękną klatką schodową. Idąc szerokimi schodami trafiłam wprost do imponującej jadalni, która wydała mi się dziwnie znajoma. Znacie ją również, jeśli oglądaliście serię filmów o Harrym Potterze. Sala w Christ Chuch College zainspirowała twórców pamiętnej jadalni w Hogwarcie. Nigdy nie zapomnę też wizyty w Divinity School z absolutnie zachwycającym gotyckim sklepieniem z XV w. Wnętrze robi ogromne wrażenie, ale wielbiciele Harrego Pottera też mogą łatwo w nim rozpoznać… szpitalną salę w Hogwarcie.
Wspaniała była też przechadzka po najstarszym angielskim ogrodzie botanicznym założonym już w 1621 roku!
Po jednodniowej wizycie w Oksfordzie pozostał mi ogromny niedosyt. Mam nadzieję wrócić tu kiedyś na dłużej i nacieszyć się całym pięknem tego magicznego miasta.
lipiec 2006
