Szara bryła zamku w Kórniku nie prezentuje się zbyt zachęcająco. Oczywiście, wszystko jest kwestią gustu, dla mnie jednak romantyczny neogotyk to jednak nie gotyk, tylko coś zalatującego kiczem. W środku zamek kryje jednak wspaniałe wnętrza, a wokół budowli rozciąga się piękny park (obecnie arboretum). Warto zatem poświęcić kilka godzin na wizytę w rezydencji rodu Działyńskich i Zamoyskich. Od progu witają nas herby. Ogończyk – herb Działyńskich i znany już z Kozłówki herb Jelita rodu Zamoyskich. W jednej z sal znajduje się prawdziwy herbarz polski – herby polskiego rycerstwa umieszczono tu w kasetonowym stropie. W całym budynku zwracają uwagę przepiękne drewniane podłogi i futryny drzwi. Całkowicie zaskakują jednak dwie sale. Sala Mauretańska, przebudowana w stylu arabskim z charakterystycznymi ażurowymi zdobieniami oraz sala, w której umieszczono zbiory Władysława Zamoyskiego z jego podróży na antypody. Znaleźć można tam nie tylko egzotyczne maski, ale nawet wypchanego dziobaka. Akurat do tego ostatniego eksponatu nie umiem się przekonać, pozostałe zbiory jednak przyciągały uwagę.
Zamek w Kórniku może zadziwić jeszcze bardziej, gdyby zostać w nim do zmroku. Po wspaniałych salach wałęsa się bowiem wówczas „Biała Dama”, a konkretniej – duch Teofili z Działyńskich Szołdrskiej-Potulickiej! Nie dość, że mają „swojego” ducha, to jeszcze bardzo konkretnie ustalili, kto nim jest
W otaczającym pałac największym w Polsce ogrodzie dendrologicznym, należącym obecnie do Polskiej Akademii Nauk, znajduje się okazała aleja lipowa, można też spotkać rzadkie drzewa, których jest tu ponoć 3,5 tysiąca gatunków! Nawet jednak dla laika spacer w ciszy wśród zieleni jest prawdziwą przyjemnością i daje chwilę wytchnienia od codzienności.
19 lipca 2012
