Dzięki nieocenionym tanim liniom lotniczym Ryanair płacąc niespełna 300 zł za bilet lotniczy w dwie strony udało mi się spędzić z koleżanką przedłużony czerwcowy weekend w Pafos na Cyprze. Przyleciałyśmy w nocy, trudno było więc ocenić, w jak piękny miejscu się znalazłyśmy, dopóki rano nie odsłoniłyśmy zasłon hotelowego pokoju. Naszym oczom ukazał się wówczas wymarzony wakacyjny obrazek: intensywnie niebieskie morze, palmy i lazurowe niebo z białymi obłoczkami oświetlone złocistą kulą słońca. Zakochałyśmy się w Cyprze od pierwszego wejrzenia.
Na poznawanie Pafos miałyśmy ponad 2 dni, zaczęłyśmy więc od spaceru nadmorską promenadą do portu z rysującą się w oddali sylwetką XVI-wiecznej twierdzy. Twierdzę można zwiedzać i choć nie zobaczymy w niej wiele, widok zatoki portowej z jej murów wart jest odwiedzin. Tu trzeba wspomnieć, że Cypr na każdym kroku pozytywnie zaskakiwał nas cenami wstępów. Przykładowo, wejście do twierdzy kosztowało zaledwie 1,70 EURO, a wizyta na terenie znanych na całym świecie wykopalisk archeologicznych – 3,40 EURO. To miła odmiana po 17 EURO za wejście do Palau de
la Musica
Catalana
w Barcelonie.
Skoro już o mozaikach mowa, na teren wykopalisk wchodzi się z samego portu. Długi spacer w grzejącym słońcu na odkrytym terenie stanowi w lecie wyzwanie, koniecznie trzeba wziąć ze sobą zapas wody, dobrze mieć też coś na głowę. A gdy już się dobrze przygotuje, nie pozostaje nic, tylko zachwycać się poziomem rozwoju rzymskiej osady Nea Pafos z II-IV w. n.e. i domami z ogrzewaniem podłogowym i fascynującymi mozaikami przedstawiającymi głównie sceny mitologiczne, łowieckie i formy geometryczne. Teren wykopalisk wpisany jest na Światową Listę UNESCO, miło więc pomyśleć, że polscy archeolodzy mieli ogromny wkład w odkrycie i zbadanie terenu Nea Pafos. Prace na tym terenie prowadził prof. Kazimierz Michałowski, a autorem polecanej we wszystkim przewodnikach broszury wyjaśniającej znaczenie poszczególnych mozaik jest prof. Wiktor Daszewski.
Jeśli nie ma się wystarczająco dużo czasu, by obejrzeć cały teren, koniecznie odwiedzić trzeba Dom Dionizosa z najbardziej spektakularnymi mozaikami. Mnie osobiście bardzo podobały się też ruiny zamku Saranda Kolones („Czterdzieści kolumn”).
Drugiego dnia zwiedzania chciałyśmy odwiedzić dość rozrzucone części Pafos, skorzystałyśmy więc z czerwonego autobusu turystycznego CitySightseeing. Cena znowu nas mile zaskoczyła – 12,50 EURO, czyli połowa tego, co zwykle trzeba wydać na tę przyjemność. Dzięki autobusowi dotarłyśmy do malowniczych Grobowców Królewskich (czyli tak naprawdę dużej nekropolii, w której wcale nie chowano królów, lecz ważnych mieszkańców miasta), odwiedziłyśmy miasto Pafos (port i miasto stanowią jeden organizm, ale oddalone są od siebie o dobrych kilka kilometrów), zobaczyłyśmy też kościół Agia Kyriaki otoczony kolejnymi wykopaliskami.
Nasza wizyta w Pafos nie byłaby pełna bez zaglądnięcia do cypryjskich tawern, w których jedzenie było przepyszne, a rachunki umiarkowane. Spróbowałyśmy opisywanego w przewodnikach meze, czyli zestawu kilkunastu przystawek (głównie sery w różnych postaciach, w tym pyszny ser haloumi) i wspaniałego grillowanego mięsa z tzatzikami. Zapamiętam na długo przemiłych Cypryjczyków, zawsze uśmiechniętych i służących pomocą. Wygląda na to, że 300 dni słonecznych w roku doskonale wpływa na ludzkie samopoczucie, co testują na sobie najliczniejsi na wyspie Anglicy i Rosjanie, żyjący tu w zrozumiałej symbiozie. Niezapomniany był też widok statków wycieczkowych wpływających do portu z grającą głośno muzyką i tłumem tańczących turystów na pokładzie. I obojętnie, czy z głośnika leciało „Summer of
69”
Briana Adamsa, czy „Biełyje Rozy”, radość życia udzielała się wszystkim na nabrzeżu. Na samo wspomnienie nie mogę się już doczekać kolejnego, tym razem dłuższego, wyjazdu na tę wspaniałą śródziemnomorską wyspę.
14-17 czerwca 2013
