Po dwóch godzinach widokowego przejazdu wzdłuż jeziora Wakatipu dotarliśmy do Te Anau, małej miejscowości w sercu Parku Narodowego Fiordland. Pogoda była nieszczególna, siąpił deszcz, mimo to ruszyliśmy osławioną Milford Road w kierunku Milford Sound, uchodzącego za jedno z najpiękniejszych miejsc na świecie. Nowozelandzka kraina fiordów wpisana jest na listę UNESCO i oferuje niepowtarzalne widoki. Niemal każdy widział w jakimś albumie nieprawdopodobny obrazek ośnieżonych gór, których ostre granie wchodzą wprost do wody, a na tle tego wszystkiego … palmy. Takie cuda tylko w Nowej Zelandii. Tego dnia przywitał nas jednak obrazek bardziej ponury, wyglądający bardziej jak sceneria filmu o statkach-widmach. Trochę zawiedzeni popłynęliśmy stateczkiem, by zobaczyć osławione wodospady fiordu Milford. Fiordland słynie z ogromnej ilości opadów, spada tu ponoć nawet 6700 mm deszczu rocznie, co ma też swoje plusy w postaci rwących kaskad wody, które można zobaczyć w różnych miejscach Parku.
Na szczęście na zwiedzanie Fiordlandu mieliśmy jeszcze jeden dzień, a o poranku okazało się, że pogoda zmieniła się diametralnie. Cudowne słońce i intensywnie niebieskie niebo sprawiło, że drugi przejazd Milford Road był jak odkrycie zupełnie nowego miejsca. Zza zasłony chmur wynurzyły się schowane wcześniej szczyty czyniąc całą drogę niezwykle widokową, a Milford Sound w końcu wyglądał jak na zdjęciu w albumie. Nie mogliśmy zmarnować takiej pogody, więc skorzystaliśmy z możliwości powędrowania w terenie. Wzdłuż Milford Road, którą z Te Anau do Milford Sound jedzie się ok. 2-2,5 godziny, co jakiś czas przygotowano świetnie oznaczone wejścia na szlaki o różnym stopniu trudności i różnej długości. Można w ciągu 10 minut zobaczyć górskie szczyty odbijające się w Mirror Lakes, wybrać się na trzygodzinną wyprawę na Key Summit lub do Lake Marian, można też ruszyć w jedną z tras kilkudniowych, w tym na uważany za najpiękniejszy na świecie Milford Track. Każdy szlak jest nie tylko dobrze oznaczony, ale również przygotowano wygodne parkingi, miejsca piknikowe, a już prawdziwym zaskoczeniem była toaleta, na którą natknęliśmy się po 1,5-godzinnej stromej wspinaczce do Lake Marian.
W Parku Fiordland mieliśmy też bliskie spotkanie z charakterystycznym dla Nowej Zelandii ptakiem kea. Ta dziwna górska papuga uwielbia gumę, na jednym z parkingów małe stadko postanowiło sobie podjeść trochę z naszego samochodu dobierając się do wycieraczek i gum okalających drzwi. Pozwoliło to na zrobienie pięknych portretów ptaków, ale później przegonienie modeli nie bylo latwe. Teraz inaczej rozumiemy postawione w wielu miejscach zakazy dokarmiania ptaków kea
